Mr.Ali Hertica
Përgjigja për këtë pyetje është: po, korrupsioni dhe pabarazia sociale janë vërtet të lidhura ngushtë dhe janë burim i pakënaqësisë popullore. Megjithatë, historiku i liderëve populistë në trajtimin e këtij problemi është i mjerueshëm; ata përdorin mesazhin e korrupsionit-pabarazi për të fituar më shumë mbështetje, por nuk kanë ndërmend ta trajtojnë problemin seriozisht. Korrupsioni është kthyer në një mjet në lojën e pushtetit për të mënjanuar kundërshtarin politik. “Çdo njeri i ndershëm është kundër korrupsionit, por ai nuk duhet të përdoret si armë politike, në politikë, pendimi vjen shpesh pas mëkatit. Ky në vetvete është një rrezik i qenësishëm i veprimit politik: bërja e politikës kërkon zgjidhjen e duhur për problemet sociale dhe që mund të përfshijë prova, gabime dhe mësime nga gabimet. Në vetvete është një rrezik i qenësishëm i veprimit politik: bërja e politikës kërkon zgjidhjen e duhur për problemet sociale dhe që mund të përfshijë prova, gabime dhe mësime nga gabimet. Për të reduktuar këtë rrezik, në procedurën legjislative janë futur qëllimisht shtyrja e hapave të ndërmjetëm. Ideja në themel është se kjo procedurë duhet të sigurojë kohë dhe hapësirë të mjaftueshme për të lejuar kujtesën historike të bëjë punën e saj, të mendojë dhe të vendosë, përpara se kabinetit t’i jepet drita jeshile për të zbatuar një ligj. Ligji duhet bërë sa më imun ndaj çështjeve të ditës.Ai sistem imunitar në procesin legjislativ nuk e ka bërë punën e tij në aferën e përfitimeve, një incident, por rezultat i presionit në rritje të kohës mbi legjislativin, tani që zemërimi publik për një gjë apo një tjetër hyn drejtpërdrejt në politikë si një thirrje për veprim. Nën këtë presion, kujtesa politike bëhet e shkurtër dhe koha për reflektim dhe kujdes është e kufizuar. “Ndërsa politika, duke pasur parasysh kompleksitetin e shtuar të shoqërisë, duhet të marrë më shumë kohë dhe të investojë më thellë, ajo në fakt bëhet më e nxituar dhe sipërfaqësore. Kjo lëvizje populiste dhe spektakli mediatik që e rrethon kontribuojnë në legjislacionin në të cilin shfaqja e vendosmërisë duhet të jetë veçanërisht e habitshme. Ky është rasti me ligjet në të cilat politikanët krijojnë pushtete të gjera administrative dhe në të njëjtën kohë manipulojnë të drejtat e qytetarëve.’
Kulmi i një ligji të tillë ishte në çështjen e përfitimeve. Ligjvënësi u dha autoriteteve Tatimore për të akuzuar prindërit për mashtrim për gjënë më të vogël. Ai gjithashtu manipuloi të drejtat e viktimave, duke përfshirë edhe vendosjen e barrës së provës së pafajësisë së tyre mbi veten e tyre – një mëkat kardinal nën sundimin e ligjit. jo lëvizje populiste dhe spektakli mediatik që e rrethon kontribuojnë në legjislacionin në të cilin shfaqja e vendosmërisë duhet të jetë veçanërisht e habitshme. Cila duhet të jetë cilësia e ligjvënësit – mendueshmëria dhe vetëpërmbajtja – vuan si rezultat. Nëse shtroni pyetjen: a mund t’ua besoni ligjin politikanëve shpesh po, por ndonjëherë jo, dhe atëherë gjërat shpeshherë janë shumë të gabuara për qytetarët. Ky është rasti me ligjet në të cilat politikanët krijojnë pushtete të gjera administrative dhe në të njëjtën kohë manipulojnë të drejtat e qytetarëve.Kulmi i një ligji të tillë ishte në çështjen e përfitimeve. Ligjvënësi u dha autoriteteve Tatimore për të akuzuar për mashtrim për gjënë më të vogël.Ishte tregues i vullnetit për të treguar vendosmëri që kabineti pranoi dy herë kritikat nga Këshilli i Shtetit për dispozitat e dyshimta për sundimin e ligjit në ligjet kundër mashtrimit. Sipas këshillit, këshilltarit më të lartë ligjor të qeverisë, ligji kundër abuzimit me përfitimet e papunësisë dhe asistencën sociale nuk bënte dallimin e mjaftueshëm midis qëllimit të keq dhe neglizhencës së paqëllimshme midis njerëzve që aplikonin për përfitime. Këshilla e kotë ishte: mos e futni këtë ligj. Në ligjin kundër mashtrimit të përfitimeve , këshilli vuri në dukje se presioni i lartë i kohës ishte një pengesë për ‘trajtimin e kujdesshëm’. Mund ta thuash edhe në këtë mënyrë: në dëshirën e tij për të bërë një gjest vendimtar kundër mashtrimit, politikanët nuk do të donin që një nga fuqitë e tij penguese të bënte punën e tij korrigjuese.
Kur nga kabineti i kryeministriit dhe i gjithë sistemi qeveritar’ kishte dështoin në skandalin e përfitimeve e ndryshimet themelore’ në të njëjtën kohë me pendimin. Qeveria po ndjek një reformë të shtetit të mirëqenies dhe kërkon të ndërtojë një marrëdhënie të re me qytetarët duke i bërë publike në tërësi të gjitha dokumentet mbi të cilat bazohet legjislacioni. Do të ketë gjithashtu një komision shtetëror për të hetuar praktikat diskriminuese dhe raciste në burokracinë qeveritare.Qëllimi është rikthimi i besimit të qytetarëve te qeveria. Ajo që është edhe më e habitshme është pikëpamja jokritike, si nga kabineti ashtu edhe nga Dhoma e Përfaqësuesve, mbi tekat në fushën e tyre të politikës që kanë kontribuar në prishjen e sistemit qeveritar, si urgjenca e nxituar dhe nxitja për të vepruar në procesi legjislativ. Pyetja që mbetet pa përgjigje është: pse politika e ka lejuar veten të jetë kaq e nxitur nga nxitjet populistee sistemit demokratik .