Sfida e zbatimit të Ligjit për Përfaqësim të Drejtë dhe Adekuat në praktikë!?

Shkruan Ali Musliu
Në diskursin e debatit politik dhe juridik lidhur me Ligjin për Përfaqësim të Drejtë dhe Adekuat, vlen të potencojmë thënien e mendimtarit të njohur të iluminizmit francez Montesquieut, ku në veprën e tij madhore “Mbi Frymën e Ligjeve” (De l’esprit des lois, 1748), thekson se “forca e një shteti nuk qëndron në sasinë e ligjeve, por në zbatimin e drejtë dhe të qëndrueshëm të tyre. Ligjet nuk janë të mira në vetvete nëse ato nuk zbatohen”.
Në draft propozimin e Ligjit për Përfaqësim të Drejtë dhe Adekuat të komuniteteve në administratën shtetërore dhe institucionet publike në Republikën e Maqedonisë së Veriut, ka paqartësi të theksuara në të drejtën e deklarimit të përkatësisë etnike (neni 6); në parimet mbi të cilat ndërtohet struktura e përfaqësimit të drejtë dhe adekuat (neni 7); masave dhe organit zbatues (trupi koordinues) që është i dizajnuar në vetvete pa një fuqi ekzekutive (neni 8-9); si dhe një metodologji e mjegullt për planifikim dhe ndjekje të përfaqësimit të drejtë. Perla e ligjit qëndron në nenin 12 ku potencohet “ngritje e vetëdijes publike” për përfaqësim të drejtë dhe adekuat, sikur kjo e drejtë të mos paraqet një nga vlerat themelore kushtetuese, ku simplifikohet dhe ri definohet në nivel të “vetëdijes publike”.
Pa krijimin e një institucioni të pavarur inspektues me kompetenca të plota ekzekutive të kontrollit, si dhe sanksionimit në rast të moszbatimit, ligji në vetvete është i mangët dhe jo i plotë!
Pra, forca e një shteti nuk qëndron në sasinë e ligjeve, por në zbatimin e drejtë dhe të qëndrueshëm të tyre!