Dosjet që presin SPAK-un SPAK përballë dosjeve të mëdha dhe sfidës për të ruajtur besueshmërinë

Zgjedhja e Klodjan Brahos në krye të Prokurorisë së Posaçme Kundër Korrupsionit dhe Krimit të Organizuar shënon hyrjen e SPAK-ut në një fazë të re, më pak të përcaktuar nga simbolika dhe më shumë nga qëndrueshmëria institucionale.

Pas një periudhe të dominuar nga simbolika e goditjeve të forta ndaj zyrtarëve të lartë, drejtimi i ri përballet me një sfidë më pak për tituj dhe më shumë për përmbajtje: menaxhimin e trashëgimisë së dosjeve dhe ruajtjen e kredibilitetit publik nën presion konstant.

Në deklarimet e para publike, Braho ka theksuar një parim tashmë të konsoliduar në diskursin e Reformës në Drejtësi: se askush nuk është mbi ligjin dhe se barazia para tij mbetet objektivi kryesor.

Në kontekstin aktual, kjo frazë nuk tingëllon më si premtim moral apo politik, por si një test funksional, i matshëm përmes vendimeve konkrete që SPAK-u do të marrë në muajt në vijim.

Mandati i Altin Dumanit u mbyll në një moment kulmor për perceptimin publik të institucionit. Për Brahon, sfida nuk është të përsërisë atë moment, por ta kthejë në normalitet.

Një drejtues nga brenda strukturës
Ndryshe nga fazat e mëparshme të reformimit institucional, Klodjan Braho nuk vjen si figurë e jashtme apo si emër kompromisi.

Ai është produkt i vetë evolucionit të strukturave të posaçme të drejtësisë. Rruga e tij profesionale – nga prokuroritë e rretheve, te Prokuroria për Krime të Rënda dhe më pas SPAK – pasqyron gradualitetin e një sistemi që u ndërtua nën presion politik, ndërkombëtar dhe publik.

Braho ishte pjesë e bërthamës së parë të prokurorëve specialë që nisën punën në SPAK në fund të vitit 2019, në një periudhë kur institucioni ende po përcaktonte kufijtë realë të autoritetit të tij.

Ai ka qenë i përfshirë në disa nga dosjet më të ndjeshme të viteve të fundit, që kanë prekur ish-zyrtarë të lartë, administratën vendore dhe segmente të sistemit të drejtësisë.

Kjo përvojë e vendos atë në një pozicion të dyfishtë: si garant i vijueshmërisë institucionale dhe njëkohësisht si figurë që do të gjykohet për aftësinë për të vendosur distancë nga vendimmarrjet e së shkuarës, aty ku kjo është e nevojshme.

Nga deklaratat te kapaciteti institucional
Në intervistat e tij të para, Braho ka vënë theksin te forcimi i pavarësisë profesionale të prokurorëve, rritja e kapaciteteve hetimore dhe analizimi sistematik i pasurive të përfituara në mënyrë të paligjshme.

Këto objektiva nuk janë të reja, por pesha e tyre ndryshon ndjeshëm në një moment kur SPAK-u nuk po ndërton më legjitimitet, por po e mbron atë.

Dosjet që presin SPAK-un janë, në thelb, teste kapaciteti. Ato kërkojnë burime njerëzore, kohë, ekspertizë financiare dhe bashkëpunim ndërkombëtar.

Por mbi të gjitha, kërkojnë konsistencë: aftësinë për të mos devijuar nën presion politik, mediatik apo institucional. Në këtë kuptim, drejtimi i Brahos nuk do të matet me numrin e çështjeve të reja të hapura, por me mënyrën se si do të përfundojnë ato që tashmë janë në tryezë.

Çështja Belinda Balluku
SPAK i ka drejtuar Kuvendit të Shqipërisë një kërkesë zyrtare për heqjen e imunitetit të zëvendës kryeministres Belinda Balluku, në kuadër të procedimit penal nr. 136/2025.

Në shkresën zyrtare, Prokuroria e Posaçme propozon zëvendësimin e masave aktuale të sigurimit personal – ndalimi i daljes jashtë shtetit dhe pezullimi nga ushtrimi i detyrës – me masa më të rënda sigurie, përfshirë arrestin në burg ose arrestin në shtëpi.

Dokumentacioni shoqërues përfshin relacionin e arsyetuar, provat përkatëse dhe urdhrin për ruajtjen e sekretit hetimor.

Çështja pritet të shqyrtohet fillimisht nga Këshilli për Rregulloren, Mandatet dhe Imunitetin, për t’u kaluar më pas për vendimmarrje në seancë plenare.

SPAK i referohet një game të gjerë bazash ligjore kushtetuese dhe procedurale, duke sinjalizuar një qasje të kujdesshme ndaj një rasti me ndjeshmëri të lartë politike.

Çështja Balluku nuk qëndron e vetme në peshoren institucionale të SPAK-ut, por është pjesë e një serie procedimesh që prekin drejtpërdrejt qeverisjen qendrore dhe vendore.

Dosja Veliaj
Në këtë kontekst, SPAK ka bërë publike një sqarim zyrtar mbi ecurinë e çështjes penale nr. 27/2024, ku i pandehur kryesor është kryebashkiaku i Tiranës, Erion Veliaj.

Procedimi është dërguar në Gjykatën e Posaçme më 10 shtator 2025 dhe seanca e parë e gjykimit paraprak u caktua më 29 shtator.

Sipas Prokurorisë, tetë seanca janë shtyrë për shkak të mungesave të pajustifikuara të mbrojtësve ose kërkesave të pabazuara ligjërisht.

SPAK thekson se palët janë njohur me aktet në përputhje me Kodin e Procedurës Penale dhe se çdo problem i mëvonshëm lidhet me komunikimin mes të pandehurit dhe përfaqësuesve të tij ligjorë, jo me shkelje procedurale nga ana e organit të akuzës.

Hetimi për fondet IPARD
Paralelisht me këto procedime, Prokuroria e Posaçme ka regjistruar një hetim penal për dyshime mbi abuzime me fondet e programit IPARD II, të financuara nga Bashkimi Evropian.

Çështja ndodhet në fazën e hetimeve paraprake, ndërsa detajet mbeten të mbrojtura nga sekreti hetimor.

Hetimi administrativ i OLAF-it, i përfunduar në vitin 2023, ka prodhuar rekomandime për Komisionin Evropian dhe autoritetet shqiptare, duke evidentuar rreth 33 milionë euro shpenzime të papërshtatshme dhe duke rekomanduar pezullimin e fondeve të IPARD III deri në marrjen e masave korrigjuese.

Gjetjet me elementë penalë janë përcjellë për ndjekje të mëtejshme nga SPAK.

Dosjet historike: 21 Janari dhe Gërdeci
Përtej aktualitetit politik, SPAK po përballet edhe me dosje që mbartin peshë të thellë historike dhe simbolike për sistemin e drejtësisë shqiptare.

Hetimet për vrasjet e katër protestuesve më 21 janar 2011 vijojnë, ndërsa gjatë vitit 2025 janë marrë në pyetje disa figura të larta shtetërore të asaj periudhe, përfshirë ish-presidentë dhe ish-kryeministra.

Ndërkohë, procesi për tragjedinë e Gërdecit vijon në Gjykatën e Posaçme, pas rrëzimit të kërkesës për përjashtimin e gjyqtares së çështjes.

Ish-ministri i Mbrojtjes, Fatmir Mediu, përballet me akuzën e shpërdorimit të detyrës, duke e mbajtur këtë dosje si një nga provat më të forta të durimit institucional të drejtësisë së re.

2026–2027: testi i qëndrueshmërisë
Ky volum çështjesh shpjegon edhe orientimin strategjik të SPAK-ut për vitet 2026–2027.

Plani Strategjik 2024-2027 parashikon forcimin e hetimeve financiare dhe pasurore, duke e bërë analizën e pasurive një komponent sistematik të çdo procedimi penal.

Një nga shtyllat kryesore të kësaj faze është forcimi i hetimeve financiare dhe pasurore.

SPAK parashikon që në vitet 2026-2027 çdo procedim penal të shoqërohet sistematikisht me hetim financiar, me synimin për të rritur numrin e sekuestrimeve dhe konfiskimeve të produkteve të veprës penale.

Ky orientim lidhet drejtpërdrejt me përvojën e viteve të fundit, ku skemat e pastrimit të parave janë bërë më të sofistikuara, shpesh me shtrirje ndërkombëtare dhe përdorim të juridiksioneve offshore.

Për këtë arsye, institucioni synon të investojë në programe të specializuara për analizën e transaksioneve financiare dhe në ndërtimin e kapaciteteve njerëzore për përdorimin e tyre deri në vitin 2027.

Paralelisht, SPAK synon të forcojë kapacitetet për hetimin e krimit kibernetik, veçanërisht kur ai lidhet me krimin e organizuar dhe terrorizmin.

Sipas planifikimit strategjik, rritja e kapaciteteve njerëzore në këtë fushë pritet të materializohet gjatë vitit 2026, duke reflektuar një realitet të ri kriminal, ku teknologjia përdoret si mjet për fshehjen e gjurmëve financiare dhe për komunikim të sigurt mes grupeve kriminale.

Hetimi i vetvetes
Një dimension që mbeti i papërfunduar gjatë mandatit të Altin Dumanit ishte ai i vetë-pastrimit institucional. Edhe pse i artikuluar disa herë në deklarime publike, “hetimi i vetvetes” nuk u shndërrua kurrë në një proces të dukshëm dhe të strukturuar brenda SPAK-ut.

Rrjedhjet e informacionit hetimor, dekonspirimi i veprimeve hetimore dhe publikimi selektiv i detajeve nga dosje të ndjeshme vazhduan të shfaqeshin si problem sistemik, pa prodhuar deri më tani një bilanc të qartë përgjegjësish.

Në një institucion që ka ndërtuar autoritetin mbi sekretin hetimor dhe besimin publik, çdo rrjedhje informacioni përbën jo thjesht shkelje procedurale, por cenim të vetë legjitimitetit të veprimit penal.

Megjithatë, përkundër indicieve të përsëritura dhe debatit të hapur publik, hetimet për dekonspirime apo për performancën profesionale të vetë prokurorëve mbetën kryesisht në nivel deklarativ.

Kjo krijoi një zonë gri: SPAK-u ishte i gatshëm të hetonte çdo segment të pushtetit, por më pak i dukshëm në aftësinë për të vendosur standarde të njëjta brenda strukturës së vet.

Ky është një nga kapitujt që mbeti i hapur pas largimit të Dumanit – dhe që drejtimi i ri do të duhet ta adresojë jo përmes retorikës, por përmes mekanizmave të brendshëm të kontrollit dhe përgjegjësisë.

‘Trashëgimia’ e Dumanit
Bilanci i paraqitur nga Altin Dumani nga ana tjetër për vitin 2024 përbën një pikë reference për SPAK-un: 33 zyrtarë të hetuar, 19 çështje të dërguara në gjykatë dhe 16 grupe kriminale me rrezikshmëri të lartë të identifikuara, dhjetë prej të cilave tashmë të provuara në gjykatë.

Këto shifra shtrihen nga trafiku ndërkombëtar i drogës te terrorizmi dhe krimi kibernetik dhe pasqyrojnë një institucion që ka zgjeruar realisht rrezen e veprimit të tij.

Vijueshmëria e këtij kursi tani i takon Klodjan Brahos. Ai merr drejtimin e SPAK-ut jo për të ndërtuar nga e para, por për të provuar se institucioni mund të funksionojë përtej figurave individuale.

Nëse SPAK-u do të mbetet një përjashtim historik apo do të shndërrohet në një normë institucionale, kjo do të përcaktohet nga aftësia për ta bërë besueshmërinë jo një moment, por një praktikë të qëndrueshme.

Më të lexuarat

1
Trump i tronditur nga sulmi ndaj rezidencës së Putin: “Falë Zotit nuk i dhamë Tomahawk Ukrainës”
Ku gabuan Bedri Hamza dhe Lumir Abdixhiku

2

Trump sfidon Izraelin, hap derën për F-35 për Turqinë

3

Kosova kryeson investimet e huaja në Shqipëri për vitin 2025

4

Shuhet pas një arresti kardiak ish-basketbollisti Enea Andrea

5

Përzgjedhur nga redaksia

Liderët politikë premtojnë reforma brenda partive pas fitores së LVV-së
Të fundit

Diddy e heq nga tregu vilën “freak off” në Beverly Hills

Katër zëvendësuesit e mundshëm

Çfarë duhet të dini për udhëtimet brenda dhe jashtë vendit në vitin 2026?

Aktakuzë për krime lufte ndaj ish-gardianit të Burgut të Prishtinës
Aktuale

Efekti SEPA: Kursime kolosale dhe mbi 25 mijë transferta nga shqiptarët

Programet zgjedhore pa përmbajtje dhe objektiva të qarta

A po rrezikon Kosova “skenarin bullgar”?
Dosjet që presin SPAK-un
SPAK përballë dosjeve të mëdha dhe sfidës për të ruajtur besueshmërinë

Klevis Hoxhaj
31.12.2025 7:00

Lexo

Zgjedhja e Klodjan Brahos në krye të Prokurorisë së Posaçme Kundër Korrupsionit dhe Krimit të Organizuar shënon hyrjen e SPAK-ut në një fazë të re, më pak të përcaktuar nga simbolika dhe më shumë nga qëndrueshmëria institucionale.

Pas një periudhe të dominuar nga simbolika e goditjeve të forta ndaj zyrtarëve të lartë, drejtimi i ri përballet me një sfidë më pak për tituj dhe më shumë për përmbajtje: menaxhimin e trashëgimisë së dosjeve dhe ruajtjen e kredibilitetit publik nën presion konstant.

Në deklarimet e para publike, Braho ka theksuar një parim tashmë të konsoliduar në diskursin e Reformës në Drejtësi: se askush nuk është mbi ligjin dhe se barazia para tij mbetet objektivi kryesor.

Në kontekstin aktual, kjo frazë nuk tingëllon më si premtim moral apo politik, por si një test funksional, i matshëm përmes vendimeve konkrete që SPAK-u do të marrë në muajt në vijim.

Mandati i Altin Dumanit u mbyll në një moment kulmor për perceptimin publik të institucionit. Për Brahon, sfida nuk është të përsërisë atë moment, por ta kthejë në normalitet.

Një drejtues nga brenda strukturës
Ndryshe nga fazat e mëparshme të reformimit institucional, Klodjan Braho nuk vjen si figurë e jashtme apo si emër kompromisi.

Ai është produkt i vetë evolucionit të strukturave të posaçme të drejtësisë. Rruga e tij profesionale – nga prokuroritë e rretheve, te Prokuroria për Krime të Rënda dhe më pas SPAK – pasqyron gradualitetin e një sistemi që u ndërtua nën presion politik, ndërkombëtar dhe publik.

Braho ishte pjesë e bërthamës së parë të prokurorëve specialë që nisën punën në SPAK në fund të vitit 2019, në një periudhë kur institucioni ende po përcaktonte kufijtë realë të autoritetit të tij.

Ai ka qenë i përfshirë në disa nga dosjet më të ndjeshme të viteve të fundit, që kanë prekur ish-zyrtarë të lartë, administratën vendore dhe segmente të sistemit të drejtësisë.

Kjo përvojë e vendos atë në një pozicion të dyfishtë: si garant i vijueshmërisë institucionale dhe njëkohësisht si figurë që do të gjykohet për aftësinë për të vendosur distancë nga vendimmarrjet e së shkuarës, aty ku kjo është e nevojshme.

Nga deklaratat te kapaciteti institucional
Në intervistat e tij të para, Braho ka vënë theksin te forcimi i pavarësisë profesionale të prokurorëve, rritja e kapaciteteve hetimore dhe analizimi sistematik i pasurive të përfituara në mënyrë të paligjshme.

Këto objektiva nuk janë të reja, por pesha e tyre ndryshon ndjeshëm në një moment kur SPAK-u nuk po ndërton më legjitimitet, por po e mbron atë.

Dosjet që presin SPAK-un janë, në thelb, teste kapaciteti. Ato kërkojnë burime njerëzore, kohë, ekspertizë financiare dhe bashkëpunim ndërkombëtar.

Por mbi të gjitha, kërkojnë konsistencë: aftësinë për të mos devijuar nën presion politik, mediatik apo institucional. Në këtë kuptim, drejtimi i Brahos nuk do të matet me numrin e çështjeve të reja të hapura, por me mënyrën se si do të përfundojnë ato që tashmë janë në tryezë.

Çështja Belinda Balluku
SPAK i ka drejtuar Kuvendit të Shqipërisë një kërkesë zyrtare për heqjen e imunitetit të zëvendës kryeministres Belinda Balluku, në kuadër të procedimit penal nr. 136/2025.

Në shkresën zyrtare, Prokuroria e Posaçme propozon zëvendësimin e masave aktuale të sigurimit personal – ndalimi i daljes jashtë shtetit dhe pezullimi nga ushtrimi i detyrës – me masa më të rënda sigurie, përfshirë arrestin në burg ose arrestin në shtëpi.

Dokumentacioni shoqërues përfshin relacionin e arsyetuar, provat përkatëse dhe urdhrin për ruajtjen e sekretit hetimor.

Çështja pritet të shqyrtohet fillimisht nga Këshilli për Rregulloren, Mandatet dhe Imunitetin, për t’u kaluar më pas për vendimmarrje në seancë plenare.

SPAK i referohet një game të gjerë bazash ligjore kushtetuese dhe procedurale, duke sinjalizuar një qasje të kujdesshme ndaj një rasti me ndjeshmëri të lartë politike.

Çështja Balluku nuk qëndron e vetme në peshoren institucionale të SPAK-ut, por është pjesë e një serie procedimesh që prekin drejtpërdrejt qeverisjen qendrore dhe vendore.

Dosja Veliaj
Në këtë kontekst, SPAK ka bërë publike një sqarim zyrtar mbi ecurinë e çështjes penale nr. 27/2024, ku i pandehur kryesor është kryebashkiaku i Tiranës, Erion Veliaj.

Procedimi është dërguar në Gjykatën e Posaçme më 10 shtator 2025 dhe seanca e parë e gjykimit paraprak u caktua më 29 shtator.

Sipas Prokurorisë, tetë seanca janë shtyrë për shkak të mungesave të pajustifikuara të mbrojtësve ose kërkesave të pabazuara ligjërisht.

SPAK thekson se palët janë njohur me aktet në përputhje me Kodin e Procedurës Penale dhe se çdo problem i mëvonshëm lidhet me komunikimin mes të pandehurit dhe përfaqësuesve të tij ligjorë, jo me shkelje procedurale nga ana e organit të akuzës.

Hetimi për fondet IPARD
Paralelisht me këto procedime, Prokuroria e Posaçme ka regjistruar një hetim penal për dyshime mbi abuzime me fondet e programit IPARD II, të financuara nga Bashkimi Evropian.

Çështja ndodhet në fazën e hetimeve paraprake, ndërsa detajet mbeten të mbrojtura nga sekreti hetimor.

Hetimi administrativ i OLAF-it, i përfunduar në vitin 2023, ka prodhuar rekomandime për Komisionin Evropian dhe autoritetet shqiptare, duke evidentuar rreth 33 milionë euro shpenzime të papërshtatshme dhe duke rekomanduar pezullimin e fondeve të IPARD III deri në marrjen e masave korrigjuese.

Gjetjet me elementë penalë janë përcjellë për ndjekje të mëtejshme nga SPAK.

Dosjet historike: 21 Janari dhe Gërdeci
Përtej aktualitetit politik, SPAK po përballet edhe me dosje që mbartin peshë të thellë historike dhe simbolike për sistemin e drejtësisë shqiptare.

Hetimet për vrasjet e katër protestuesve më 21 janar 2011 vijojnë, ndërsa gjatë vitit 2025 janë marrë në pyetje disa figura të larta shtetërore të asaj periudhe, përfshirë ish-presidentë dhe ish-kryeministra.

Ndërkohë, procesi për tragjedinë e Gërdecit vijon në Gjykatën e Posaçme, pas rrëzimit të kërkesës për përjashtimin e gjyqtares së çështjes.

Ish-ministri i Mbrojtjes, Fatmir Mediu, përballet me akuzën e shpërdorimit të detyrës, duke e mbajtur këtë dosje si një nga provat më të forta të durimit institucional të drejtësisë së re.

2026–2027: testi i qëndrueshmërisë
Ky volum çështjesh shpjegon edhe orientimin strategjik të SPAK-ut për vitet 2026–2027.

Plani Strategjik 2024-2027 parashikon forcimin e hetimeve financiare dhe pasurore, duke e bërë analizën e pasurive një komponent sistematik të çdo procedimi penal.

Një nga shtyllat kryesore të kësaj faze është forcimi i hetimeve financiare dhe pasurore.

SPAK parashikon që në vitet 2026-2027 çdo procedim penal të shoqërohet sistematikisht me hetim financiar, me synimin për të rritur numrin e sekuestrimeve dhe konfiskimeve të produkteve të veprës penale.

Ky orientim lidhet drejtpërdrejt me përvojën e viteve të fundit, ku skemat e pastrimit të parave janë bërë më të sofistikuara, shpesh me shtrirje ndërkombëtare dhe përdorim të juridiksioneve offshore.

Për këtë arsye, institucioni synon të investojë në programe të specializuara për analizën e transaksioneve financiare dhe në ndërtimin e kapaciteteve njerëzore për përdorimin e tyre deri në vitin 2027.

Paralelisht, SPAK synon të forcojë kapacitetet për hetimin e krimit kibernetik, veçanërisht kur ai lidhet me krimin e organizuar dhe terrorizmin.

Sipas planifikimit strategjik, rritja e kapaciteteve njerëzore në këtë fushë pritet të materializohet gjatë vitit 2026, duke reflektuar një realitet të ri kriminal, ku teknologjia përdoret si mjet për fshehjen e gjurmëve financiare dhe për komunikim të sigurt mes grupeve kriminale.

Hetimi i vetvetes
Një dimension që mbeti i papërfunduar gjatë mandatit të Altin Dumanit ishte ai i vetë-pastrimit institucional. Edhe pse i artikuluar disa herë në deklarime publike, “hetimi i vetvetes” nuk u shndërrua kurrë në një proces të dukshëm dhe të strukturuar brenda SPAK-ut.

Rrjedhjet e informacionit hetimor, dekonspirimi i veprimeve hetimore dhe publikimi selektiv i detajeve nga dosje të ndjeshme vazhduan të shfaqeshin si problem sistemik, pa prodhuar deri më tani një bilanc të qartë përgjegjësish.

Në një institucion që ka ndërtuar autoritetin mbi sekretin hetimor dhe besimin publik, çdo rrjedhje informacioni përbën jo thjesht shkelje procedurale, por cenim të vetë legjitimitetit të veprimit penal.

Megjithatë, përkundër indicieve të përsëritura dhe debatit të hapur publik, hetimet për dekonspirime apo për performancën profesionale të vetë prokurorëve mbetën kryesisht në nivel deklarativ.

Kjo krijoi një zonë gri: SPAK-u ishte i gatshëm të hetonte çdo segment të pushtetit, por më pak i dukshëm në aftësinë për të vendosur standarde të njëjta brenda strukturës së vet.

Ky është një nga kapitujt që mbeti i hapur pas largimit të Dumanit – dhe që drejtimi i ri do të duhet ta adresojë jo përmes retorikës, por përmes mekanizmave të brendshëm të kontrollit dhe përgjegjësisë.

‘Trashëgimia’ e Dumanit
Bilanci i paraqitur nga Altin Dumani nga ana tjetër për vitin 2024 përbën një pikë reference për SPAK-un: 33 zyrtarë të hetuar, 19 çështje të dërguara në gjykatë dhe 16 grupe kriminale me rrezikshmëri të lartë të identifikuara, dhjetë prej të cilave tashmë të provuara në gjykatë.

Këto shifra shtrihen nga trafiku ndërkombëtar i drogës te terrorizmi dhe krimi kibernetik dhe pasqyrojnë një institucion që ka zgjeruar realisht rrezen e veprimit të tij.

Vijueshmëria e këtij kursi tani i takon Klodjan Brahos. Ai merr drejtimin e SPAK-ut jo për të ndërtuar nga e para, por për të provuar se institucioni mund të funksionojë përtej figurave individuale.

Nëse SPAK-u do të mbetet një përjashtim historik apo do të shndërrohet në një normë institucionale, kjo do të përcaktohet nga aftësia për ta bërë besueshmërinë jo një moment, por një praktikë të qëndrueshme.