Arben Llalla: Do ta kërkoni Aliun dhe BDI-në, por do të bredhni pa rrugë dhe pa hartë

Arben Llalla

“Do ta kërkoni Aliun dhe BDI-në, por do të bredhni pa rrugë dhe pa hartë, duke u humbur në shkretëtirën e premtimeve të kota.”

Ali Ahmeti mbetet një nga figurat më të rëndësishme politike të shqiptarëve në Maqedoninë e Veriut pas vitit 2001. Ai shndërroi luftën e një grupi idealistësh në një projekt politik afatgjatë për barazi, dinjitet dhe përfaqësim real në institucionet shtetërore. Nëpërmjet tij, çështja shqiptare kaloi nga malet e luftës në zyrat e qeverisjes, duke e bërë të pamundur kthimin pas.
Kontributi i tij kryesor mbetet Marrëveshja e Ohrit, e cila vendosi themelet e paqes ndëretnike dhe krijoi kornizën kushtetuese të barazisë së shqiptarëve. Por përtej dokumentit, vizioni i Ahmetit ruajti stabilitetin në periudha krizash, kur urrejtja dhe nacionalizmi rrezikonin të ndezin tensione të reja. Ai e kuptoi herët se paqja është fuqi, dhe fuqia e vërtetë vjen nga bashkimi, jo nga përçarja.
Në planin politik, Ahmeti ndërtoi një strukturë që rezistoi kohës, zgjedhjeve dhe sulmeve të shumta. Ai ruajti ndikimin e shqiptarëve në qeverisje dhe përfaqësimin në çdo institucion, duke krijuar një kulturë politike ku vendimet nuk merreshin më në Beograd apo Shkup, por në selitë e partive shqiptare.
Kritikat ndaj tij janë të natyrshme për çdo lider të gjatë në pushtet, por historia e vlerëson sipas rezultateve konkrete. Pa Ali Ahmetin, shqiptarët në Maqedoninë e Veriut nuk do të kishin sot as këtë nivel të të drejtave, as këtë stabilitet, as këtë përfaqësim.
Sot, ai shihet si një figurë e urtësisë politike, që di të menaxhojë konfliktet, të ruajë ekuilibrat dhe të vendosë interesin kombëtar mbi përfitimin e momentit. Ai nuk është vetëm lider partie, por simbol i një epoke — epokës kur shqiptarët nga pakicë u shndërruan në faktor politik shtetformues. Vizioni i tij përfshin zhvillim ekonomik, kulturor dhe arsimor, duke kuptuar se fuqia politike nuk mund të ekzistojë pa bazë të fortë shoqërore dhe edukative.
Megjithatë, me ardhjen në pushtet të VMRO-DPMNE – VLEN, rregullat e politikës janë thyer. Ahmeti sulmohet ashpër në media, politikë dhe fushata propagandistike, me qëllim të dobësimit të pozitës së shqiptarëve. Ai përballon çdo sfidë me durim, mençuri dhe një qëndresë të rrallë në politikën moderne. Sulmet tentojnë të nënvlerësojnë arritjet historike dhe rolin e tij në ruajtjen e stabilitetit të vendit, por përvoja dhe aftësia për të menaxhuar krizën mbeten armët e tij më të forta.
Vizioni i Ahmetit për unitetin shqiptar dhe përfaqësimin në qeverisje mbetet një pikë referimi për komunitetin, ndërsa kritikat shërbejnë shpesh për të krijuar pasiguri dhe ndarje. Ai vazhdon të mbrojë interesin kombëtar mbi çdo përfitim të momentit, duke treguar se integriteti politik dhe vizioni strategjik janë të pacenueshëm. Një lider që ndërthur strategjinë, durimin dhe vizionin, duke e bërë të pamundur që shqiptarët në Maqedoninë e Veriut të mos kenë sot një zë të fuqishëm në skenën politike, edhe përballë sulmeve të paprecedentë.
Sido që të votojnë shqiptarët në 2 Nëntor, një ditë do ta kërkojnë Aliun dhe BDI-në, por do të bredhin pa rrugë dhe pa hartë, duke u humbur në shkretëtirën e premtimeve të kota të bërë nga VMRO-DPMNE dhe VLEN.