Ivanov: Të përqafojmë një botë logjike për fatin tonë të përbashkët

Ish-presidenti i Republikës së Maqedonisë së Veriut, Gjorge Ivanov, në një Konferencë të organizuar nga kabineti i tij, ka theksuar se historia na mëson se qytetërimet nuk zgjedhin kur humbasin pushtetin, por kur humbin aftësinë për të dëgjuar. Ai është i mendimit se bota kërkon reforma të institucioneve, nga Kombet e Bashkuara, Fondi Monetar Ndërkombëtar, Organizata Botërore e Tregtisë, sepse ato duhet të pasqyrojnë realitetin e një bote multipolare.

“Bota e sotme po përballet me një polikrizë. Jo vetëm si krizë sistemesh, por edhe kuptimesh. Është një sinjal se paradigmat e vjetra janë shteruar, se botëkuptimi mbizotërues jo vetëm që nuk ofron zgjidhje, por krijon edhe probleme të reja. Ka një ndjenjë mosbesimi, lodhje ndaj botës, rezistencës së re. Nëse duam një botë me më shumë zëra, duhet të pranojmë të vërtetat e të tjerëve. Ne duhet të braktisim logjikën e konkurrencës civilizuese dhe të përqafojmë një botë logjike për fatin tonë të përbashkët.”, – theksoi ish-presidenti i Republikës së Maqedonisë së Veriut, Gjorge Ivanov.

Akademikja, Katica Kjulavkova, është i mendimit se kur radikalizohen konfliktet identitare, realisht aktualizohet një formë e hegjemonizmit kulturor dhe neokolonializmit territorial.

“Rrëfimet narcisiste keqpërdoren për qëllime politike, me një sfond hegjemonist, kryesisht kolonial. Ato janë një tregues serioz i pretendimeve të rëndësishme gjeostrategjike dhe gjeopolitike. Rivalitetet verbale irracionale shpesh përfundojnë në konflikte të ashpra, me kulturocid dhe etnocid, madje edhe gjenocid me një hartë ekzistuese dhe politike diku të një rajoni të caktuar.”, – u shpreh akademikja, Katica Kjulavkova.

Sipas Ivanovit, ne i bëjmë vetes pyetjen, a jetojmë në një botë pa luftëra, pa drejtësi dhe frikë, apo gabimet historike po na kërcënojnë përsëri? Është e qartë, sipas Ivanovit, se luftërat nuk janë zhdukur, por ato vetëm kanë ndryshuar formën e tyre. Në këtë kontradiktë, siç tha ai, qëndron detyra jonë, të rimendojmë rendin ndërkombëtar, të krijojmë një kornizë në të cilën qytetërimi, çdo kulturë dhe çdo popull do të ndihet i dëgjuar, i njohur dhe përgjegjës.