Bajram Rexhepi: Askush nuk e ka fituar luftën me të vërtetën

Bajram Rexhepi

Zija kombëtare mbaroi, por jo edhe dhimbja, trishtimi e vuajtja që na ka shkaktuar të gjithëve tragjedia e Koçanit ku u dogjën të gjallë 59 fëmijë. Po mendoja gjithë kohën për prindërit e tyre që ndoshta janë zgjuar sot në mëngjes me shpresën se kanë parë një ëndërr të keqe. Kush e di sa trishtim edhe si ëndërr kjo ngjarje mund të ju shkaktojë. Me siguri kanë shkuar pa vetëdije të shofin shtratin e tyre, nga ankthi që ju ka shkaktuar ëndrra. Mua më rrënqethet trupi kur mendoj momentin që ato ballafaqohen me realititein.
Megjithatë jemi njerëz të gjithë , se paku të tillë e quajmë veten. Me gjithë koshiencën , ndjenjat, dhembshurinë , por edhe kafshërinë që mbartim me vete. Të tillë jemi të gjithë, duke përfshirë edhe ato që duhet të zbardhin këtë ngjarje makabre, por edhe kryeministri , edhe ministri i policisë, edhe Kreshniku e Bekimi, edhe të gjithë të tjerët që janë në paraburgim të pafajshëm, por edhe ato që në të vërrtetë duhështë të ishin dhe që mbartin përgjegjësinë e vërtetë.
Dhimbja që me ka shkaktuar kjo tragjedi, nuk më kë lënë të mendoja shumë për paraburgimin e Kreshnikut , me të cilin ishim së bashku një pjesë të mirë të ditës së kobshme. Së bashku edhe me miq të tjerë gjithë ditën kaluam duke menduar e duke folur se cfare mund të ndihmojmë në këtë tragjedi. As edhe një second të vetme nuk pash një shenjë ndroje nga ndonjë faj I mundshëm I tij, as edhe në momëntin kur e thirrën që të jep deklaratë në polici, sepse dhimbja dhe trishtimi nuk I lejonin dicka të tillë.
Në këtë tragjedi ka disa të vërteta shumë thjeshta dhe të pamohueshme, dhe disa të pavërteta absurde dhe krejtësisht të palogjikshme.
E vërteta është, se shkaku I kësaj tragjedie është zjarri I shkaktuar nga mjetet piroteknike të përdorura në mënyre krejtësisht të paligjshme dhe faji për këtë është krejtësisht i policisë se shtetit.Kjo duhet të jetë 99% e punës së organeve të hetuesisë, ndoshta edhe 100%. E vërteta tjetër është se këtë lokal dikush e ka lejuar të punojë pa asnjë lloj leje në ditën e kobshme. Unë nuk e dij se kush dhe pse, por besoj se banorët e Kocanit këtë e dijnë. Ato I dijnë edhe lidhjet e këtij lokali me politikën, dhe kush i ka lejuar ato të punojjnë pa leje. E vërteta tjetër është se të gjitha institucionet tjera që mund të kenë ndikuar për këto përmasa të tragjedisë , mund por jo domosdoshmërisht të mbartin pjesën tjetër të fajit, pra 1% , dhe këtë e pohojnë të gjithë ekspertët pa përjashtim.
Absurdi I krejt kësaj tragjedie është se qeveria po meret vetëm më këtë 1% , ndoshta edhe 0% të fajit, në mënyrë që ta largojë përgjegjësinë nga përgjegjësit e vërtetë, qoftë ajo penale apo morale.
Pra ato kanë hyrë në një luftë që të na dëshmojnë që 1-shi është më i madh se 99-ta.
Sinqerisht kërkoj ndjesë që në këtë periudhe dhimbjeje, duhet të meremi edhe me anën tjetër të kësaj tragjedie, por duhet të gjithë të kemi parasysh se edhe për familjet e këtyre që pa asnjë faj rrijnë në paraburgim është një traumë krejtësisht e panevojshme.
Dhe për fund një porosi të thjeshtë : LUFTËN MË TË VËRTETËN NUK E KA FITUAR ASKUSH.