Unë dorëzohem sepse ju dorëzoheni  kompromiset janë më pak nga sa mendojmë

Mr.Ali Hertica

Ne shpesh supozojmë se partitë politike, në Kosovë dhe gjetkë, bëjnë kompromise për të krijuar koalicione. Pas demonstrimit të bindjeve të forta dhe të palëkundura gjatë fushatës, politikanët kthehen në kompromiserë profesionistë kur duan të qeverisin. Kompromisi do të ishte mënyra e vetme për të fituar dhe ruajtur pushtetin,por a është e vërtetë kjo,a kanë zotëruar partitë politike Kosvare artin e kompromisit,dhe çfarë do të thotë në të vërtetë të bësh kompromis?

Më poshtë hedh pak dritë mbi konceptin e kompromisit. Një kompromis i mirë përpiqet për një ndjenjë të përbashkët drejtësie në arritjen e një marrëveshjeje. Për shkak se jo çdo koalicion çon në një ndjenjë të përbashkët drejtësie, konkludoj se jo çdo koalicion është një kompromis.

Çfarë është një kompromis,fjala kompromis në fakt do të thotë ‘premtim reciprok’, që tregon se është një angazhim i ndërsjellë mes palëve. Një kompromis fillon me një konflikt, një situatë në të cilën individët ose grupet kanë kërkesa që nuk mund të realizohen njëkohësisht. Këto mund të jenë vlera dhe parime të papajtueshme, interesa materiale konfliktuale ose pretendime territoriale.

Një konflikt mund të zgjidhet në mënyra të ndryshme, me short, një metodë votimi ose ndërmjetësim nga një palë e tretë. Të gjitha këto metoda kanë avantazhet dhe disavantazhet e tyre specifike. Kompromisi është një nga mënyrat për të zgjidhur një konflikt.Si arrini në një kompromis,duke kërkuar reciprocitet. Kompromisi është një procedurë vendimmarrjeje e bazuar në lëshime reciproke. Ajo që karakterizon kompromisin është gatishmëria e secilës palë për të përjetuar një humbje. Unë dorëzohem sepse ju dorëzoheni, duke shpresuar të gjeni një marrëveshje. Kompromisuesit kërkojnë me kujdes ekuilibrin në humbjet e përjetuara – humbja juaj duhet të jetë disi pak a shumë e barabartë me humbjen time.

Vështirësia në arritjen e kompromiseve është paqartësia e negociatave. Koncesioni i parë është një kërcim besimi, pa siguri se pala tjetër do të bëjë të njëjtën gjë. Për më tepër, palët mund të mbështeten vetëm në vlerësimin e tyre subjektiv të vlerës së koncesioneve. Nuk ka asnjë “çmim të vetëm” nga lart që garanton drejtësinë e marrëveshjes.Në vend të kësaj, komprometuesit kërcejnë tangon e bërjes së lëshimeve nga njëra anë dhe duke rregulluar gradualisht humbjet e tyre nga ana tjetër. Duke vepruar kështu, ata duhet të jenë të sintonizuar me njëri-tjetrin, por edhe të kenë parasysh atë që nuk janë të gatshëm të heqin dorë, gjë që do të rrezikonte integritetin e tyreSë pari duhet të keni një ide të qartë se përse doni të bëni kompromise. Nëse motivimi juaj i vetëm është shmangia e konfliktit, atëherë mjafton një lëshim minimal për të arritur një kompromis.Por mund të keni edhe arsye të tjera për të bërë kompromise, të tilla si respekti për kundërshtarin tuaj dhe dëshira për të nxitur një marrëdhënie afatgjatë besimi. Në atë pikë, mund të justifikohet të pranosh shumë më tepër, por gjithmonë duke pasur parasysh reciprocitetin – është reciprociteti i lëshimeve që mund të ndërtojë një ndjenjë të përbashkët drejtësie dhe besimi midis komprometuesve.Shumica e palëve largohen nga një kompromis plotësisht të zhgënjyer, për shkak të realizimit të dhimbshëm të lëshimeve të bëra. Më pas ka rëndësi nëse mendoni se sakrifica juaj ndahet në mënyrë të barabartë në anën tjetër. Në fund të fundit, një kompromis i mirë përpiqet për një shpërndarje të drejtë të humbjeve. Çdo kompromis është lokal dhe shpikës, i bashkë-krijuar nga palët në konflikt. Ajo që një komprometues i mirë nuk e bën kurrë është të ekzagjerojë ashpër pretendimin e tij për të minimizuar humbjen e tij. Ai gjithashtu nuk përdor bllof apo mashtrim për të marrë atë që dëshiron. Në këtë aspekt, kompromisi ndryshon nga pazaret e vështira. Kur negocioj fort, përpiqem të maksimizoj interesin tim në kurriz të palëve të tjera.Kompromisuesit përmbahen nga kjo; ata vërtet kujdesen për palën tjetër dhe drejtësinë e rezultatit. Por ata nuk praktikojnë as vetëflijimin. Kompromisistët kanë parime, por janë gjithashtu shumë të vetëdijshëm për interesin e tyre vetjak dhe qëllimin që ndjekin. Një lëshim i njëanshëm do të ishte një humbje ose dorëzim, jo ​​një kompromis.Në të njëjtën kohë, kompromiset nuk janë sigurisht një ilaç. Vendimet e marra në bazë të kompromise nuk janë gjithmonë vendimet më të mira. Ndërkohë që krenohem që jam një kompromentues i mirë, gjithashtu shpesh do të doja të kisha qëndruar në pozicionin tim dhe të kisha shtyrë vullnetin tim – sepse, në fund të fundit, kisha të drejtë! Procedura mund të ketë qenë e drejtë, por sipas këndvështrimit të të gjitha palëve të përfshira, rezultati nuk është optimal.Vetëkuptohet se ndërtimi i koalicioneve të qëndrueshme mund të jetë i vlefshëm për vazhdimësinë e qeverisjes. Por ka edhe një gjë të tillë si ‘kompromise të kalbura’ në politikë, kur një marrëveshje tradhton vlerat dhe parimet tuaja thelbësore. Një kompromis mund të çojë në bashkëpunim.

Tani do të shihni pse jo çdo koalicion është një kompromis: koalicionet shpesh i ngjajnë negociatave të vështira, të drejtuara kryesisht nga interesat vetjake dhe që synojnë ruajtjen dhe ruajtjen e pushtetit. Zgjedhja për të negociuar fort mund të ndihmojë për të marrë diçka në afat të shkurtër, por nuk hedh themelet për marrëdhënie të qëndrueshme respekti dhe besimi.Megjithatë, kjo nuk do të thotë se në politikë nuk bëhen kompromise. Në fakt, kompromiset që ndodhin ka të ngjarë të jenë të dobishme për të ushqyer marrëdhënie të qëndrueshme në mënyrë që të ketë stimuj për të ndjekur reciprocitetin. Një kompromis i mirë siguron që të gjithë të ndihen të dëgjuar dhe trajtuar në mënyrë të drejtë, duke ndërtuar marrëdhënie afatgjata besimi.Praktika e kompromisit është një ushtrim i drejtësisë procedurale që lehtëson ndërtimin e besimit. Vlerësimi i kompromisit përshtatet mirë me një pikëpamje të politikës që i merr seriozisht konfliktet, por përpiqet t’i zgjidhë ato në mënyrë bashkëpunuese duke marrë seriozisht pozicionet e kundërshtarëve. Megjithatë, çdo kompromis përfshin një formë të humbjes morale – për shembull, ideologjia politike e dikujt nuk realizohet plotësisht në rezultatin e një vendimi kolektiv përmes kompromisit.Jo çdo koalicion është një kompromis – dhe kjo është shumë e kuptueshme. Kompromisi është një art që kërkon shumë vullnet të mirë, durim dhe kreativitet nga pjesëmarrësit. Është më pak e zakonshme nga sa mendojmë, por në rrethanat e duhura mund të kontribuojë në një klimë më të mirë politike. Është një gjë të kesh të drejtë vetëm, dhe krejt tjetër të vendosësh kolektivisht dhe me drejtësi.