PALUBA E GALEBIT TË TITOS DHE VERZIONI IREDENTIST

Taxhudin Hamidi – Tetovë

Sistemi pluralist dhe demokratik ishte një shpresë për të gjith popujt pas shpërbërjes së jugosllavisë e cila koncntroi të gjith aparatin hegjemon në rripin e djallit apo kalamegdan.

Lapërdhia e mardhënieve politike duke u kredhur fortë nacionalizmin e politikave ofanzive me masa brutale po vendosi vëmendjen në diabolin e politikave të ndërtuara fare pa konstruk racioanal dhe konstruktivitet të ligjeve positive .

Politikat ofanzive dhe defanzive shfaqin një inkurajim politik por nuk zgjedhin çështjet fundamentale të nevojave dhe të varfërisë së popujve.

Ata eventualisht mund të mbajnë gjallë patriotizmat sekondare dhe me kuantitet dhe rezulatate palijative por jot ë konkretizojnë nevojat konkrete të popujve dhe shteteve që kan synim demkracinë dhe paqen në rajon.

Prandaj në këtë segment populli shqipatrë është aduti kryesorë i largimit të valëve brutale dhe të nacionalizmit ofanziv – defanziv të Listave nga Veriu i …. që mendojnë se “Galepi” i Titos akoma po lundron në Adriatik.

Të gjitha këta politika me konstrukt nacionalist shovinist janë vjetëruar dhe nuk aplikohen askund përveç se në një pjesë të hipotallamusit të ekstremistëve dhe iredentistëve serb në Kosovë.

Ky manifestim i politikave serbe me ngërdheshjen diplomatike indoktrinoi shumë liderë që të merren me fazat politke dhe diplomatike të defanzimit nacioanalist dhe jot ë vlerave demokratike.

Betonimi dhe ngurosja në vlerat e reciprocitetit politik më lehtë do të bënte që popujt e ballkanit të dalin nga filozofija politike ofanziva – defanziva.

Sepse në kontinuitet masat politike ofanziva – defanziva nxitin dhe ngacmojnë nënvetëdijen e njeriut masat militare të cilat kushtojnë shumë në të gjitha sferat politike dhe diplomatike.

Prandaj koncentrimi në barazi dhe demokraci dhe jo në ofanziva dhe defanziva të politikave të kalamegdanit serb paraqet fokusimin e vëmendjes botrore dhe të politikave të shëndosha në drejtim të ardhmërisë së popujve.

Neve tani na duhen herojë të demokarcise dhe jo herojë të menaxhimit të keq dhe ofanziv – defanziv.

Dikush mund të thotë se plitikat nacionaliste defanzive ishin të domosdoshme për popujt e ish jugosllavisë.

Dakoerd… mirpo ata nuk ushtroheshin në defanzivitetin e bllokut dhe sektorit ekonomik por thjeshtë vetëm në disa segmente kulturore dhe fetare, që nuk siguronin një mirqenje me vizion largëpamas.

Aplikimi i drejtësisë dhe barazise është primar dhe jo ofanziva dhe defanzivat që provokonin ështjen dhe prioritet e popujve të eksploatuar nën thundrat e politikave diktatoriale.

Të mirat konstruktive për mirqenjen e umetit -popullit që ruan natyrën orgjinale të njerzimit.

Kuvendi që himnizonte plotëfuqinë e pa fund të Zotit.

Ademi në mungesë të një vendimi parlamentarë dhe të konsultimit kolektiv e referendumit kafshoi mollën që sapo e kishte këputur.

Të gjithë dyshojnë a e kafshova mollën apo shfryva organikat e egoizmit dikattorial ?

intenca e liderit është të konfirmojë publikisht.

Transmetohet se halifa Omer “dyshonë” në rangun dhe pozicionin e tij udhëheqës.

Pyet veten me shumë përgjegjësi.

“A jam halifë i besimtarëve musliman apo jam mbret i popullit”.

Çka jam dhe çka duhet të jemë?

Duke bë monolog me vetvetën ai këtë brengë e bëri publike duke thënë:

Pasha Allahun, a jam halefë, ajam mbretë.

Një shokë i tij me emrin Selaman, vërrejti opsesioni e brengës së haz. Omerit dhe iu drejtua : O Omer, nëse ke sjellur një dirhem nga vendet muslimane dhe nuk e ke vendosur në vendin e duhur ti je mbret (dhe jo halife).

Transmetohet nga Sufjani i cili thotë mes këtyre dy termave – me cilsi bartje të postit publik ka dallim.

Ometi pyet e cili është dallimi?

Ai tha :Halifa nuk merr përveç të drejtën, dhe nuk trajton e rregullonë përveç drejtë.

Zotit i qofshim falë,ti je ashtu, o Omer .

Ndërsa, mbreti (pa mekanizmat e konsultimit ) abuzon dhe majorizon.

Kurani befas për këtë zhurmë të vazhdueshme i dha rëndësi shumë dimenzionale organeve kuvendore dhe parlamentare.

Kuran , Kaptina Ali Imran 159.

“Ti ishe i butë ndaj atyre, ngase All-llahu të dhuroi mëshirë, e sikur të ishe i vrazhdë e zemërfortë, ata do shkapërderdheshin prej teje, andaj ti falju atyre dhe kërko ndjesë për ta, e konsultohu me ta në të gjitha çështjet, e kur të vendosësh, atherë mbështetu në Allhun, se All-llahu ido ata që mbështeten”.

Pra,pas Muhamedit alejhiselam,halifët intensifikuan këtë lidhje të fortë dhe të pa ndarë nga vendimet e tyre kolektive dhe politike .

Këta mekanizma dhe organe juridike ishin esenca dhe bërthama e shtetiti islam dhe brumi i çdo marrëveshje në interes të përgjithshëm.

Kuran , Kaptina ash Shura 38.

“Edhe ata që i përgjigjen thirrjes së Zotit të tyre dhe e falin namazin rregullisht dhe ata që konsultohen mes vete për punë të përbashkëta, e nga ajo që Ne ua japim ata e shpërndajnë”.

Muhamedi Alejhiselam la një dokument i cili thotë:

“Muslimanët jane unik në shurutet apo vendimet-aktet e tyre”.

Juristët islam dhe fukahatë kanë debatuar në kategorinë e këtij detyrimi.

Muhamedi, profeti islam a e ka pasur detyrim- vaxhib apo jo konsultimin me besimtarët.

Ka prej atyre që thonë se nuk e ka pasur detyrim pasi ai është urdhëruar nga qielli me vahj- shpallje.

Ndërsa kemi nga ata që konkludojnë se po .

Ai e ka pasur për tetyrim me shkas për të trasuar një rrugë të shkëlqyer parlamentare dhe kuvendore në mesin e umetit dhe për të zbutur, rehabilituar zemrat e tyre të “vrazhda” e të lënduara që me pranimin e fesë islame ata kishin humbur pjesë nga pasuri me bojkotin e mushrikëve dhe pjesë nga antarët e familjes me hixhretin.

Pra,profeti islam ka konsultuar besimtarët në çështjet shumë kruciale si p.sh. :

-dalja në ditën e Bedrir;

-dalja në ditën e Uhudit;

-konsultimi në ditën e Hendekut dhe

-konsultimi në ditën e Hudejbies.

Shura apo konsultimi me karakter të sjelljes së vendimit ekzekutiv në Kuran paraqet formulën esenciale nga e cila formohet shoqëria e drejtë muslimane.

Pra kemi dy llojë të parlamentarizmit ai në Mekë dhe ai në Medine.

Të cilat kanë edhe metodogjinë e saj të veçantë pra të asaj ofanzive dhe defanzive.

Politikat ofanzive dhe defanzive shfaqin një inkurajim politik por nuk zgjedhin çështjet fundamentale të nevojave dhe të varfërisë së popujve.

Ata eventualisht mund të mbajnë gjallë patriotizmat sekondare dhe me kuantitet dhe rezulatate palijative por jot ë konkretizojnë nevojat konkrete të popujve dhe shteteve që kan synim demkracinë dhe paqen në rajon.

Prandaj në këtë segment populli shqipatrë është aduti kryesorë i largimit të valëve brutale dhe të nacionalizmit ofanziv – defanziv të Listave nga Veriu i …. që mendojnë se “Galepi” i Titos akoma po lundron në Adriatik.

Të gjitha këta politika me konstrukt nacionalist shovinist janë vjetëruar dhe nuk aplikohen askund përveç se në një pjesë të hipotallamusit të ekstremistëve dhe iredentistëve serb në Repubilkën e KOSOVËS.

(xhxhxh!)